22 Σεπτεμβρίου 2008

Άστρος-Λεωνίδιο-Καστάνιτσα



















Α.
Καλή για ακόμα μια φορά, η επιλογή μας δεν νομίζεις Γιάννη;
Γ. Hey ντουντ πολύ καλή επιλογή ήταν η εκδρομή κατ απ τ αυλάκι.
Α. Βέβαια όπως πάντα οργανώθηκε με τον καλύτερο τρόπο λαμβάνοντας υπόψιν όλες τις λεπτομέρειες και παραμέτρους. ε;
Γ. Όλα ήταν υπολογισμένα βδομάδες μη σου πώ μήνες ολόκληρους. Από τις 18.20 που φύγαμε μέχρι να φτάσουμε εγώ αναρωτιόμουν τι άλλο βασικό μπορεί να έχω ξεχάσει.
Α. αλά όλα, και περισσότερο οι βραδυνές ξεκουραστικές μπυρίτσες στο χωριουδάκι σου έτσι για το καλωσόρισμα
Γ. Όπως και στην εκδρομή του Πάσχα έτσι και εδώ υπήρχαν χορηγοί για το ταξίδι. Μόνο που αυτή τη φορά μας κεράσανε μπύρες. Και τις ήπιαμε όλες να μην τους προσβάλλουμε .
Α. Δεν μπορούμε να πούμε όχι σε τόσο ευγενικές χειρονομίες, γιαυτό και το Σάββατο το πρωι μέχρι το Λεωνίδιο με αποθέματα μπύρας πήγα. Ευτυχώς τουλάχιστον απόλαυσα την διαδρομή.
Γ. Το πρωί του Σαββάτου στις 7.30 που χτύπησε το ξυπνητήρι ένα ήταν το ερώτημα που και τους δυο μας μας βασάνιζε. Μήπως να μην πάμε εκδρομή και να καθίσουμε στο Άστρος να συνεχίσουμε την κραιπάλη? Παρόλα αυτά με περίσσιο θάρρος και τόλμη και με πολύ αργές κινήσεις ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για Λεωνίδιο στις 8.40 ακολουθώντας μια πανέμορφη παραλιακή διαδρομή με μικρούς κόλπους και παραλίες . Μετά από 3.5 ώρες φτάσαμε στο Λεωνίδιο και πήγαμε κατευθείαν για προμήθειες και μπάνιο στη θάλασσα μέχρι τις 14.45 όπου αναχωρήσαμε με κατεύθυνση προς Πάρνωνα.
Α. Το Λεωνίδιο από μόνο του έχει μία ομορφιά, κυρίως στους τεράστιους κόκκινους πέτρινους όγκους που κρέμονται από πάνω του. Στην συνέχεια, άρχισαν να ζορίζονται λιγάκι οι γάμπες, με την διάθεση όμως να ανεβαίνει χάριν στο εκπληκτικό τοπίο. Στενός δρόμος, και η κύτη ενός ποταμού που δεν υπάρχει πλέον είναι τα χαρακτηριστικά. Με την κάτασπρη κύτη να παλεύει με το πράσινο του βουνού χωρίς όμως να σε αφήνουν ασυγκίνητο. Παρά την ανηφόρα για αρκετά χλμ το φαράγγι που διασχίζαμε ήταν μολονότι μαγευτικό, παρά το γεγονός ότι το ποτάμι υπήρχε κάποτε εκεί, η κυτη με τις ξασπρισμένη, αποβλακωθήκαμε μέχρι λίγο πιο πέρα να μείνουμε με το στόμα ανοιχτό αντικρίζοντας το κρεμασμένο σε κάτι βράχια μοναστήρι της Ελώνης σωστά;
Γ. Μετά το Λεωνίδιο ο δρόμος για τα πρώτα χιλιόμετρα ήταν σε πολύ όμορφο τοπίο. Ύστερα απο τη συνάντησή μας με το Γερμανό που ήταν σαν ομοίωμα του Hulk Hogan άρχισε μια ανηφόρα η οποία ήταν ζόρικη μέχρι το Παλαιοχώρι όπου γευτήκαμε τις τοπικές μπύρες.
Α. Παλαιοχώρι και ξερό ψωμί dude πέτρινα στολίδια.













Γ. Οχι!!! Παλιοχώρι ξερό ψωμί τόνος και ντομάτα !!!!!!!!!!!! Κυριακή πρωί ξύπνημα με την αυγούλα στις 7 και ξεκίνημα στις 7.50 για διάσχιση Πάρνωνα και επιστροφή .... Ωραία ανάβαση εεεε??
Α. Από τις καλύτερες. Χωματόδρομος βατός και χωρίς τρελές κλίσεις μας έχωσε στην καρδιά του Πάρνωνα. Εκεί και σε υψόμετρο γύρο στα 1500, βρήκαμε και το καταφύγιο του Πάρνωνα, για να περάσουμε στην Ανατολική πλευρά του βουνού και πάλι, όπου μας περίμενε μία....Μα μια........όταν σου λέω μια........κατηφόρα.... για Καστάνιτσα.Γ. Στην Καστάνιτσα καφεδάκι κολατσιό και μετά πάλι κατηφόραααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

5 Σεπτεμβρίου 2008

Έκανε το γύρο του κόσμου και σκοτώθηκε στη Βαρυμπόμπη

Έκανε το γύρο του κόσμου και σκοτώθηκε στη Βαρυμπόμπη

Σχεδόν είκοσι μέρες μετά τον τραγικό θάνατο 70χρονου Βρετανού ποδηλάτη στην εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας, στο ύψος της Βαρυμπόμπης, από τροχαίο που προκάλεσε ασυνείδητος οδηγός, η βρετανική εφημερίδα Daily Mail αποκαλύπτει ότι επρόκειτο για ένα σύγχρονο «Μάρκο Πόλο».

Ο Ίαν Χίμπελ, όπως ήταν το όνομά του, 40 ολόκληρα χρόνια γύριζε όλο τον κόσμο, με μοναδικό του «σύντροφο» το ποδήλατό του. Στη διάρκεια της ατελείωτης περιπλάνησής του στον κόσμο από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα έως την Ινδονησία, πυροβολήθηκε από ληστές, κινδύνεψε να τον φάνε ζωντανό τροπικά μυρμήγκια, έπεσε σε βάλτους, κυνηγήθηκε από ελέφαντες και μία φορά του επιτέθηκε ένα πεινασμένο λιοντάρι.

Ωστόσο, κατάφερε να παραμείνει ζωντανός. Μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα και έπεσε θύμα ενός ασυνείδητου οδηγού, που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, έκανε κόντρες με ένα άλλο αυτοκίνητο. Ο 70χρονος διέσχιζε με το ποδήλατό του την εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, όταν ένα αυτοκίνητο τον χτύπησε θανάσιμα και τον παράτησε. Ο κοσμογυρισμένος άντρας, άφησε την τελευταία του πνοή λίγη ώρα μετά την μεταφορά του στο νοσοκομείο, ενώ ο 32χρονος δράστης συνελήφθη την επόμενη μέρα στην Κηφισιά.

από www.zougla.gr

26 Ιουλίου 2008

Μόναχο - Αλβανία


-->
Ναι ναι ναι! ! !
Και φέτος το καλοκαίρι, χωρίς κανένα όραμα χωρίς καμία οργάνωση χωρίς καμία μελέτη... καταφέραμε να ποδηλατήσουμε από το Μόναχο στην πόλη Shkoder της Αλβανίας.
Στο σύνολο, τα χιλιόμετρα που πεταλάραμε αυτές τις 13 μέρες, είναι γύρω στα 1430.
Σαν απ τα πέρυσι λοιπόν, το ραντεβού στο αεροδρόμιο του Μονάχου, ακριβέστατο. Το απαραίτητο πρόχειρο ποδηλατάδικο έξω από το αρεοδρόμιο μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας είχε κιόλας κάνει την δουλεία του μετατρέποντας σε ποδήλατα με βαλίτσες, τις άμορφες, μάζες που μας ξεφόρτωσαν απ΄ τα αρεοπλάνα.
Τρεις ήταν οι στόχοι μας, για την φετινή εκδρομή. Να φτιάξουμε τα ρουλεμάν του λαιμού, απ το ποδήλατο του Γιάννη. Να περάσουμε οπωσδήποτε από την Λιουμπλιάνα, στο Προξενείο, να πάρουμε το ξεχασμένο διαβατήριο του Γιάννη. Να βρούμε τρόπο να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, μιας και η επιστροφή δεν είχε συζητηθεί.
Για να μπορούμε λοιπόν να τα λέμε, όλα πήγαν κατ΄ ευχήν. Τις πρώτες μέρες δεν μας περίμενε κανένα δύσκολο ανηφόρι στην γωνία. Όλα περίφημα, από ποδηλατόδρομο σε ποδηλατόδρομο. Η τρέλα του εξωτερικού, που για μας εδώ τους γνήσιους, φαντάζει εξωγήινη, μας γοήτευε. Σαστίζαμε όταν σταματούσαν στις διαβάσεις να περάσουμε, "τα παίρναμε" γιατί δεν υπήρχε κάδος για σκουπίδια, παρά μόνο για ανακύκλωση. Έλεος πια γιατί τόσο πράσινο στα βουνά? Που είναι τα αναψυκτήρια και οι αθλητικές εγκαταστάσεις? Μια κόρνα βρε αδερφέ μια μούντζα κάτι, μια χειρονομία καλωσορίσματος. Τίποτα. Καλά λένε για τους ξένους που δεν την έχουν την φιλοξενία καθόλου μέσα τους. Ντάξυ!! Όμως δεν αργήσαμε καθόλου να ενταχθούμε. Προσπαθήσαμε βέβαια όσο μπορέσαμε να τους μάθουμε τρόπους, εις μάτην. Βρε τι με κόκκινο περνούσαμε, τι αναστροφές κάναμε, τι στη μέση του δρόμου κατουρ.... εεεε κάναμε την ανάγκη μας. Τίποτα. Τίποτα.
Κι όπου δεν υπάρχει θάλασσα, ο κόσμος τι να κάνει, κάνει το μπανάκι του, την ιστιοπλοΐα του βρε αδερφέ στις λίμνες. Οι τεράστιες λίμνες εκεί της Γερμανίας και της Αυστρίας είναι η παραδεισένια τους Μύκονος. Με τα σκαφάκια τους τα μπρατσάκια τους και τα μπογαλάκια τους, μαζεύονται γύρω απ τα πρασινογαλαζοκιτρινογάργαρα νερά των λιμνών να παραθερίσουν.
Βουτιά στην λίμνη, όταν είσαι συνηθισμένος στα νερά της Ελλάδας δεν σου πάει η καρδιά να κάνεις. Ένα ποδόλουτρο όμως το ρίχνεις.
Συνεχίσαμε την πορεία προς το πράσινο όπως αποδείχθηκε. Πράσινο πράσινο παραμυθένιο. Βουνά, δάση, ποτάμια, σαν από μακέτα φτιαγμένα, όλα στην θέση τους, χωράφια, σπίτια ακόμα και τα τρακτέρ.
Κι εκεί που τα ποσοστά της πιο επίπεδης χώρας είχαν ανέβει κατακόρυφα, χρειάστηκε να κάνουμε το ίδιο 2 μέρες συνεχόμενες για να περάσουμε κάτι.... πως το λένε.... λοφάκια, που ξεπήδησαν θρασύτατα στον δρόμο μας. 2 μέρες ανηφόρι απ αυτό που εσύ πεταράρεις και πας, ο πεζός περπατάει και σε περνάει.
Εκεί λοιπόν στην κορυφή, αλλάξαμε και χώρα μπήκαμε Σλοβενία. Λίγες αλλαγές, η ανηφόρα έγινε κατηφόρα και η μπύρα παρέμεινε μπύρα. Λιουμπλιάνα, πανέμορφη πόλη με το διαβατήριο του Γιάννη να μας περιμένει στο Προξενείο. Έμεινε πίσω και αυτή μιας και πλησιάσαμε το σύνορα με την Κροατία.
Κροατία!! Χμ... κάτι μου θυμίζει εδώ πέρα. Από τα γεωγραφικά της χαρακτηριστικά και τα νησάκια της, ως τον τρόπο οδήγησης το καυσαέριο και τις προσπάθειες αφαίμαξης των τουριστ τουριστ. Την πρώτη μέρα στην Κροατία πήγαμε στο νησί -άκου όνομα- KRK με σκοπό της επόμενη να πάρουμε πλοίο για κάποιο άλλο νησάκι. Όταν με τα πολλά φτάσαμε στην πόλη Baska μάθαμε ότι το λιμάνι δεν έχει πλοία για φέτος και ότι τα 54km που είχαμε κάνει μέσα στον ήλιο και το καυσαέριο, έμελε να επαναληφθούν με αντίθετη κατεύθυνση την επόμενη μέρα.
Έτσι ξεχάσαμε όλα τα σχέδια που περιείχαν σχεδία, βαρκούλα ή καράβι, πιάσαμε παραλιακή στεριά και κατεβήκαμε μέχρι την πόλη Split στην οποία πήραμε λεωφορείο για Dubrovnic. Κρίμα που δεν μπορέσαμε να περάσουμε έστω και μερικές ώρες παραπάνω σε αυτή την πόλη η οποία μαγεύει πραγματικά.
Και κάπου εδώ ήρθε ένα μεγάλο ζήτημα. Όταν από Split πήραμε λεωφορείο για Dubrovnic, περάσαμε και από τα λιγοστά παράλια της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. ΟΚ. Αλλά, περάσαμε ή δεν περάσαμε. Θα την μετρήσουμε σαν χώρα της φετινής μας εκδρομής, ή επειδή δεν την πεταλάραμε, δεν την μετράμε. Ίσως να κάνουμε δημοψήφισμα.
Την επόμενη ήμασταν κιόλας Σερβία Μαυροβούνιο. Απίστευτο. Κάτι απίθανες παραλίες πάσχουσες από οξεία ομπρελίτιδα και υπερβολική βρώμα. Δρόμοι με ηφαιστειακούς κρατήρες και δολοφονικούς οδηγούς. Για βράδυ όπως και από την πρώτη μέρα στην Κροατία, την πέσαμε στην παραλία. Ευτυχώς που ο νόμος Παπαθεμελή ισχύει ακόμα στην Σερβία και κατά τις 01:00 όλα τα παραλιακά μπαράκια κλείσανε, για να μπορέσουμε να κλείσουμε κι εμείς τα ματάκια μας.
Η επόμενη έμελε να είναι και η τελευταία μέρα. Φύγαμε από τα παράλια και κόψαμε προς τα μέσα. Εδώ άρχισε να έχει ενδιαφέρον. Μικρά χωριουδάκια, με τα υπαίθρια παζάρια τους, και ένας γάμος με την περιφορά της προίκας μας κίνησαν την περιέργεια. Πλησιάζοντας στα σύνορα με την Αλβανία όλα και περισσότεροι μιναρέδες έκαναν την εμφάνισή τους. Πολλά ήταν και τα μουσουλμανικά νεκροταφεία που περάσαμε. Στα σύνορα μας μίλησαν στα Ελληνικά, μας πήραν και 10€ για μια δήθεν βίζα και μας άφησαν να περάσουμε. Η ώρα ήταν περίπου 10:30, είχαμε 13km μέχρι την πόλη Shkoder και είχαμε μάθει ότι το λεωφορείο έφευγε στις 11. Αγώνας δρόμου λοιπόν κατά τον οποίο προλάβαμε να δούμε και να νιώσουμε τον παλμό της Αλβανίας. Βρήκαμε το λεωφορείο με την μηχανή αναμένει έτοιμο να φύγει. Με μεγάλη προθυμία όλοι μας βοήθησαν να βγάλουμε εισιτήρια και να φορτωθούμε, καθυστερώντας κατά πολύ την αναχώρησή τους -θα γινόταν αυτό στην Γερμανία?-
Έτσι λοιπόν τελείωσε το Summer tour 2008, με απλά μαθηματικά. Μπήκαμε στο λεωφορείο κατά τις 11:30 το πρωί και βγήκαμε την επόμενη στις 06:00 που μας κάνει............

18 Ιουνίου 2008

Κέα (Τζιά) 14-16 Ιουνίου 2008




Το καλοκαίρι έφτασε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος είναι κατάλληλο για εκδρομή… Όταν συνδυάζετε με το ποδήλατο ομορφαίνει ακόμα περισσότερο. Αν πάλι συνοδεύεσαι και από μία παρουσία διαφορετική από τις συνηθισμένες (Λέτ, Μιλτιάδη κτλ…) η οποία λειτουργεί σαν το καρώτο μπροστά από ένα κουρασμένο και πεινασμένο γαϊδουράκι , τότε τα δεδομένα αλλάζουν λιγουλάκι.

Έτσι λοιπόν οι μπούμπουρες Γιάννης και Γεωργία ταξίδεψαν για την Κέα, Σάββατο πρωί, με χαρωπές μούρες! Τα 18 km από το λιμάνι για τις Πήσσες όπου είναι και το camping του νησιού ήταν δύσκολα αλλά όχι αρκετά για να πτοήσουν δύο τόσο δεινούς μπυράκιδες… με λίγα λόγια η πρώτη μπύρα άνοιξε λίγα δεύτερα από την άφιξη.


Δύο μέρες άραγμα και ξεκούραση ακολούθησαν, λιώνοντας στην κάψα του ήλιου και στη δροσιά του δροσερού νερού του Αιγαίου…

Δευτέρα νωρίς νωρίς μαζευτήκαν τα κομμάτια και τα συντρίμμια του αντίσκηνου , ξεκαθαριστήκαν τα οικονομικά δίχως φασαρίες και αίματα , φορτωθήκαν τα μουλαροποδηλατάκια, γέμισαν τα παγούρια, κλάψανε μανούλες, κλούβιασαν αυγά, έπεσε η καλύβα του μπάρμπα Θωμά, λιποθύμησαν θειές και θειοί από σύγχυση και ανωριμική απάθεια απέναντι στους δύο οδοιπόρους…




Αυτά . 18 km επιστροφής στο λιμάνι με στάση - τουρισμό στη χώρα Ιουλήδα και γευστικότατη σαπουνοφρουτοσαλάτα στην Κορησσία…




Υ.Γ.1 Ναυμαχία = Πόλεμος
Υ.Γ.2 Πάμε και για άλλα!!!
Υ.Γ.3 Εμπρός καλά μου ποδαράκια…


12 Ιουνίου 2008

Ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα!

Πέμπτη, 12.06.08
Με μικρά βήματα η Αθήνα μπαίνει στη διαδικασία δημιουργίας ποδηλατοδρόμων, όπως έχουν όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους κατοίκους, από τη μια πλευρά να αθλούνται και από την άλλη να συμβάλουν για ένα καθαρότερο περιβάλλον.
«Άναψε πράσινο - ποδηλατοδρόμοι και στην πόλη μας», είναι το σύνθημα της νέας προσπάθειας που κάνει το υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών για την ανάπτυξη ποδηλατοδρόμων σε πόλεις όλης της χώρας. Στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Κωστής Χατζηδάκης, παρουσία και του δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, ανακοίνωσε τη δημιουργία δύο μεγάλων ποδηλατοδρόμων στην Αθήνα, συνολικού μήκους 21,4 χιλιομέτρων.

Σύμφωνα με τον υπουργό, ο πρώτος ποδηλατοδρόμος που υλοποιείται, αποτελεί ένα μεγάλο τόξο που συνδέει δύο πάρκα, δηλαδή της Σχολής Χωροφυλακής στη λεωφόρο Μεσογείων και των Ιλισίων, μέσω του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, της Πολυτεχνειούπολης και της Πανεπιστημιούπολης.
Το συνολικό μήκος του συγκεκριμένου ποδηλατοδρόμου φθάνει τα 13 χιλιόμετρα, ο προϋπολογισμός του είναι περίπου 2 εκατ. ευρώ και η διάρκεια υλοποίησης του έργου τα δύο χρόνια.
Ο δεύτερος ποδηλατοδρόμος θα συνδέει το Παναθηναϊκό Στάδιο με το Φαληρικό Όρμο, ακολουθώντας πεζόδρομους και δρόμους ήπιας κυκλοφορίας και συγκεκριμένα τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, το Θησείο, τον Ταύρο και την Καλλιθέα, θα διέρχεται από σταθμούς του ΗΣΑΠ, θα συνδέει αρχαιολογικούς χώρους και θα συναντάται στο Φαληρικό Όρμο με τον μελλοντικό παραλιακό ποδηλατοδρόμο μεταξύ Τουρκολίμανου και Βάρκιζας. Το μήκος του θα είναι 8,4 χιλιόμετρα, ο προϋπολογισμός του 1,2 εκατ. ευρώ και θα ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια.
Ο κ. Χατζηδάκης ανακοίνωσε επίσης ότι το υπουργείο Μεταφορών θα προχωρήσει άμεσα σε προκήρυξη ενδιαφέροντος για την υποβολή προτάσεων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση για τη χρηματοδότηση έργων μελέτης ή και κατασκευής ποδηλατοδρόμων. Τα έργα αυτά θα συγχρηματοδοτηθούν από πιστώσεις, ύψους 15 εκατ. ευρώ από το ΚΠΣ και θα επιλεγούν μετά από αιτιολογημένη χρήση από ειδική επιτροπή.
Ο υπουργός τόνισε ακόμη ότι ο ΗΣΑΠ έχει ήδη προχωρήσει σε ειδικές δέστρες ποδηλάτων έξω από τους σταθμούς, ενώ κατασκευάζονται και ειδικές ράμπες. Στην κατασκευή δεστρών θα προχωρήσει και η εταιρεία του μετρό. Υπενθυμίζεται ότι ο ΗΣΑΠ επιτρέπει τη μεταφορά ποδηλάτων στους συρμούς, ορισμένες ώρες της ημέρας.
Ο κ. Χατζηδάκης πρότεινε στους δήμους να προωθήσουν σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Τέλος, ο υπουργός Μεταφορών εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι το εγχείρημα θα πετύχει, γιατί, όπως είπε, γίνεται συγκεκριμένη προσπάθεια, υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή από το κοινό από παλαιότερα και είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση.
Από την πλευρά του ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης ευχαρίστησε τον υπουργό Μεταφορών για την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του μετρό, αλλά και για την κατασκευή των δύο ποδηλατοδρόμων. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα σταθεί δίπλα στην προσπάθεια αυτή, με μεγάλο ενθουσιασμό, τόνισε ο κ. Κακλαμάνης.
«Πρέπει να σεβαστούμε τα ποδήλατα και τον ποδηλάτη», είπε ο κ. Κακλαμάνης, κάνοντας παράλληλα έκκληση στα Μέσα Ενημέρωσης να ενημερώσουν από την πλευρά τους το κοινό.
Τέλος, ανακοίνωσε ότι έχει γίνει μελέτη για την πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς και εξέφρασε την επιθυμία να απαγορευθεί η κυκλοφορία οχημάτων στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
από το site του Ελέυθερου τύπου.
http://www.e-tipos.com

5 Μαΐου 2008

Καρπενήσι - Άγραφα

Στις 22/4/2008 και περίπου κατα τις 7.00 με 7.30 ξεκίνησε το Easter trip μετα απο μεγάλες προσπάθειες των δύο συνδιοργανωτών να ετοιμαστούν. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν αναπάντεχη. Η εκδρομή άγγιξε σχεδόν 100% πληρότητα. Απο την πόλη της Αθήνας ξεκίνησαν οι 2 συνδιοργανωτές, οι 2 συμμετέχοντες και οι 2 οδηγοί δηλαδή εγω και ο Αλέξανδρος. Κατά τις 11.00- 11.30 φτάσαμε στον προορισμό μας λίγο έξω απο τον Τυμφρηστό. Στήσαμε τη σκηνή μας σε μια παιδική χαρά μέσα στο βουνό με πηγή με νερό και φάγαμε κάτι λιτό (την σπανακόπιτα της μάνας μου που με την ευκαιρία θα ήθελα να την αναφέρω στους χορηγούς καθώς και ολόκληρη την οικογένεια μου που με στήριξε οικονομικά και όλοι κάτι μου αγόρασαν γι αυτό το ταξίδι). Ξαπλώσαμε έχοντας ένα μικρό άγχος αν ο μικρός Γιαννάκης θα γίνει παγοκολώνα καθώς απο την ώρα που φτάσαμε έτρεμε.
23/4/2008
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 8.00 αλλά ποιός το άκουσε ? ΚΑΝΕΝΑΣ Η καλύτερα ο ένας τ άκουσε και το έκλεισε ο δεύτερος δεν πήρε χαμπάρι. Αφού ξυπνήσαμε κάποια στιγμή πήραμε το πρωινό μας, κάναμε κάποια μαστορέματα και αποφασίσαμε ποια
συνολάκια θα πάρουμε μαζί. Στις 11.50 ξεκινήσαμε και κάναμε πετάλι σε ήρεμους ρυθμούς και σε σχετικά φυσιολογικές κλίσεις και φτάσαμε στο χωριό Φουρνά.
Βρήκαμε μια απίθανη ξύλινη γέφυρα και καθίσαμε εκεί για κολατσιό και «ισοτονικά». Κάπου εδώ έγινε η πρώτη προσπάθεια εκμάθησης της Γκιλοτίνας η οποία κατέληξε σε ηλιοθεραπεία.
Στις 4.00 αναχωρήσαμε για Σαραντάπορο. Μετά απο μια τρελή ανηφόρα που αναρωτιόμουν τουλαχιστον εγώ ο Αλεξ δε ξέρω γιατί το κάνω αυτό φτάσαμε στο χωριό Νεράιδα – ενα απο τα πολλά χωριά Νεράιδα που συναντήσαμε- αναζητώντας μάταια για λίγη φέτα.. Φτάσαμε στο Σαραντάπορο το οποίο φανταζόμασταν οτι ήταν κεφαλοχώρι της περιοχής με disco night life και γενικά κάτι ισάξιο της Ibiza αλλά αποδείχθηκε ένα απλό ορεινό χωριό. Λίγο έξω απο το Σαραντάπορο στήσαμε και ο Αλέξης ξετύλιξε το ταλέντο του στην μαγειρική φτιάχνοντας μια πολύ νόστιμη μακαρονάδα. Μετά το φαί παίξαμε ατελείωτες ώρες γκιλοτίνα για δεύτερη φορά απο τις 8.00 μεχρι τις 8. 30 και κατα τις 9.00 με 9.30 ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ.
24/4/2008
Ύστερα απο ένα 12 ωρο ύπνο ξυπνήσαμε στις 8.00. Αφού φάγαμε το πρωινό μας αφήσαμε πίσω το βραδυνό μας κατάλυμα και αναχωρήσαμε στις 9.30 για τον Αμάραντο. Μετά απο μέτριας δυσκολίας ανηφόρα κατηφορίσαμε αγνοώντας τι μας περίμενε. Γύρω στα 15 χιλιόμετρα ανηφόρα με καταπληκτική κλίση μέχρι το χωριό Καστανιά. Η ζέστη έκανε την ανηφόρα ακόμα πιο δύσκολη. Φτάνοντας στην Καστανιά αποφασίσαμε να αλλάξουμε πλάνα και να κατευθυνθούμε προς το χωριό Μούχα και να μην κάνουμε το γύρο της Λίμνης Πλαστήρα. Κατά τις 14.00 φτάσαμε στη Μούχα και γευματίσαμε σε μια παιδική χαρά τρώγοντας φέτα και ψωμί και ξαπλώνοντας στα παγκάκια με θέα τη Λίμνη. Στις 4.00 αποφασίσαμε οτι ήταν ώρα να φύγουμε να πάμε προς το φράγμα και προς τον προορισμό μας την Πεζούλα. Στο φράγμα πέρα απο την πανέμορφη θέα ανακαλύψαμε και ένα σκασμένο λάστιχο το πρώτο της εκδρομής. Φτάνοντας στο χωριό Μπελεκομύτη περίπου 10 km πριν το χωριό Πεζούλα ο μικρος Γιαννάκης ξαναχτύπησε. Τον πόναγε το πόδι του και δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι αποφασίσουμε να κατασκηνώσουμε εκεί και να πάμε την επόμενη Άγραφα απο ένα σημείο που είχαμε βρει στη διαδρομή. Πήγαμε σε ένα εστιατόριο να αγοράσουμε προμήθειες όπου ανακαλύψαμε την ελληνική φιλοξενία καθώς μας τα έκαναν δώρο επικροτώντας ταυτόχρονα την απόφαση μας να περάσουμε έτσι το Πάσχα. Αποφασίσαμε να να κατασκηνώσουμε δίπλα απο ένα ποτάμι μιας που υπήρχε και πηγή με νερό δίπλα. Μαγειρέψαμε φάγαμε και παίξαμε αγωνία μέχρι την στιγμή που και οι δύο σχεδόν ταυτόχρονα νιώσαμε την σκηνή να μας καλεί.
25/4/2008
Κατά τις 8.00 το ξυπνητήρι χτύπησε και λόγω της βροχής το πακετάρισμα και το πρωινό έγιναν γρήγορα γρήγορα. Στις 9.30 ξεκίνησε η ανάβαση για Άγραφα που απείχαν 30 χιλιόμετρα χωματόδρομου. Φτάσαμε στο χωριό Καραβασσαρά όπου μας τέθηκε το ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί απο τους κατοίκους : Έχετε ντιπ για ντιπ νιονιό? Μετά απο διαπραγματεύσεις και συζητήσεις στο καφενείο του χωριού μας πληροφόρησαν οτι ο δρόμος που είχαμε πάρει για Άγραφα δεν ενδείκνυται για τέτοιες καιρικές συνθήκες. Έτσι αφού συνειδητοποιήσαμε οτι κάναμε 12 χιλιόμετρα άδικα γυρίσαμε πρός τα πίσω και ακολουθήσαμε το δρόμο προς Βραγιαννά. Ανηφορίζαμε ανηφορίζαμε μέσα στην ομίχλη χάνοντας την πανέμορφη θέα. Φτάνοντας στην κορυφή ακολουθήσαμε το δρόμο για το χωριό και κάναμε μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού. Απο την πλατεία κατηφορίσαμε προς Άγραφα όπου το σκηνικό άλλαξε τελείως. Μπήκαμε στον μαγικό και πανέμορφο κόσμο των Αγράφων. Γέφυρες καταρράκτες ορμητικά νερά και οι απαραίτητες φωτογραφίες μας δημιούργησαν μια τόσο ευχάριστη διάθεση. Φτάσαμε στην είσοδο του χωριού και ανακαλύψαμε ότι για να πάμε στο χωριό πρέπει να ανάβουμε μια ανηφόρα που μόνο με lift μπορούσες να την ανέβεις. Μετά απο πολλές προσπάθειες το καταφέραμε και γευματίσαμε σε μια απο τις ταβέρνες του χωριού. Αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε και να στήσουμε σε έναν παραπόταμο του Αγραφιώτη στην είσοδο του χωριού . Άρχισε να βρέχει και έτσι δεν αργήσαμε να ζεσταθούμε στην αγκαλιά του Μορφέα.
26/4/2008
Η μέρα ξεκίνησε στις 8.00 και σχεδόν απο την αρχή φάνηκε οτι θα είναι δύσκολη. 2 ανηφόρες με αρκετά μεγάλη κλίση των 45 λεπτών η καθεμία ήταν το πρωινό μας. Βγήκαμε απο τον χωματόδρομο και η πινακίδα έλεγε Καρπενήσι 43 χιλιόμετρα αλλά δεν έλεγε πως θα είναι αυτά. Φτάσαμε μετά απο πολύ κόπο λόγω της μεγάλης κλίσης μετά απο 3h και 20 λεπτά στο χωριό Κερασοχώρι όπου βρήκαμε το πρώτο super market μετά απο μέρες και μπήκαμε μέσα και παρολίγο να το αγοράσουμε όλο. Μετά το Κερασοχώρι κατηφορίσαμε για λίγο μέχρι το χωριό Νέα Βιννιανά όπου και σταματήσαμε για να φάμε. Το Καρπενήσι απείχε μόλις 28 χιλιόμετρα. Η βροχή μας ανάγκασε να ξεκινήσουμε λίγο νωρίτερα και κατηφορίσαμε για άλλα 5 χιλιόμετρα . Για τις επόμενες σχεδόν 3 ώρες το μενού περιλάμβανε ανηφόρες με κλίσεις που έσπαγαν τα νεύρα μας και λίγο το ηθικό μας. Περνάγαμε απο την κορυφή του ενός βουνού στο άλλο και το Καρπενήσι δεν φαινόταν πουθενά. Ήταν σαν κάποιος να πάιζει μαζί μας και ενώ νομίζαμε οτι φτάσαμε κορυφή ξαφνικά δικρίναμε άλλη μια φουρκέτα. Φτάνοντας στην τελευταία κορυφή πέρα απο το Καρπενήσι ανακαλύψαμε και το απίστευτο κρύο που έκανε και πόσο είχε αλλάξει ο καιρός. Φτάσαμε στο Καρπενήσι και μετά απο ένα καφέ πήγαμε για ύπνο στην αρχική μας τοποθεσία στον Τυμφρηστό.
Ο επίλογος του ταξιδιού και οι πανηγυρισμοί γράφτηκαν στην Στυλίδα ανήμερα το Πάσχα στους Θείους μου και περιλάμβανε πολύ πολύ πολύ φαί και πολύ κρεπάλη το βράδυ. Τα ξημερώματα της Δευτέρας επιστρέψαμε στην Αθήνα και αφου φιλιθήκαμε σταυρωτά επέστρεψε ο καθένας στη βάση του μέχρι την επόμενη εξόρμηση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υστερόγραφο: η σωστή προετοιμασία για ένα ταξίδι περιλαμβάνει προπόνηση και εξορμήσεις στα βουνά και σίγουρα όχι εξορμήσεις νυχτερινές και μπύρες.