1 Φεβρουαρίου 2008

Βυτίνα - Ανδρίτσαινα 26-27 / 01 / 08

Έπεσε και η Πελοπόννησος!!!

Παρθενική ποδηλατική εκδρομούλα, ξεκίνησε την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008.
Παρθενική, πρώτη του καινούργιου έτους, παρθενική και για την Πελοπόννησο την οποία ποδηλατίσαμε μαγεμένοι από την ομορφιά της, παρθενική και για την ολοκαίνουργια καταπληκτικιά ανεπανάληπτια σκηνούλα μου!!! Παρασκευή που λες μετά το σχόλασμα άρχισε το μαγείρεμα. Είπα «βρε παιδί μ΄, με τόσο κρύο, πως θα κάθεσαι να μαγειρεύεις ώξο; Πάρε κανα ταπεράκι να γλυτώσεις!» Απόγευμα προς βράδυ φορτώθηκε και η συνποδηλάτισσα και αργά το βράδυ ο ύπνος μας περίμενε σ’ ένα ξωκλήσι λίγο μετά την Βυτίνα στην εκπληκτικά μαγική και μοναδική σκηνούλα μου!!!

Από το ξεκίνημα κιόλας της εκδρομής, το Σάββατο το πρωί, το στόμα έμεινε ανοιχτό και δεν έλεγε να κλείσει. Το, όσο έχει μείνει ακόμα γενικώς, δάσος παραπλεύρως του δρόμου συνδύαζε σχήματα σχέδια και χρώματα με την ίδια περίτεχνη τακτική που δημιουργήθηκαν τα βουνά τα φαράγγια και τα ποτάμια που συναντούσαμε. Με την ευγενική χορηγία της φύσης και την ανθρώπινη παρέμβαση (στην συγκεκριμένη περίπτωση θετική) χωριά σαν την Δημητσάνα, Στεμνίτσα, Καρίταινα και Ανδρίτσαινα διαστέλλουν την κόρη του ματιού και διεγείρουν την ευχαρίστηση, αναστέλλοντας κάθε προσπάθεια που έκανε το σώμα μας, να μας ενημερώσει ότι κουράστηκε. Δυστυχώς από το χωριό Ελληνικό και μέχρι λίγο πριν την Καλλιθέα τα βουνά είναι ως επί το πλείστον καμένα.
Μέσα σε όλα αυτά Λούσιος και Αλφειός συνοδεία αποσπούσαν την προσοχή μας από την μαυρίλα, παρασέρνοντας τα βλέμματά μας στην φιδογυριστή ροή τους.



Λίγο μετά την Καλλιθέα λοιπόν και στρίβοντας Δεξα για Τρυπητή, ο σχεδόν κατακόρυφος δρόμος, ευτυχώς μόνο για 2km, μας ίδρωσε μέχρι το πρώτο καφενείο που βρήκαμε, όπου γευτήκαμε πραγματικά την Ελληνική φιλοξενία αφού πραγματικά μας τράβηξαν μέσα με το ζόρι να μας κεράσουν ζεστή σούμα, μετά το τσάι.
Μετα κόπων και βασάνων καταφέραμε να μην μας κοιμίσουν σε κανα σπίτι, και κατηφορίσαμε με κατεύθυνση την χειμερινή κατασκηνοσούλα μας. Αρκετά κοντά στο ρέμα του Αλφειού και σε κάτι ερειπωμένα σπίτια, έπεσε η μάσα και η ξάπλα στην super expedition σκηνούλα μου!!! (όπως φαίνετε και στη φωτό)




Ενα ακόμα ξημέρωμα, μας βρήκε, να τεντωνόμαστε
προσπαθώντας να ξεπιαστούμε, να τρώμε πρωινό γεμάτο
ενέργεια, να φορτώνουμε ποδήλατα και μπαταρίες και τσούπ,
να αρχινάμε το πετάλι στην ύστατη προσπάθεια να ζεστάνουμε
λίγο το κοκαλάκι μας. Στα πρώτα κιόλας χλμ προσπεράσαμε και
τον ποταμό Ερύμανθο και αρχίσαμε να πέρνουμε τον ανήφορο,
που έγινε κατήφορος κι ύστερα ισάδ’. Προσπερνώντας την
γέφυρα που απ’ τα κάτω της περνούσε ο Λάδωνας ποταμός,
άρχισε μια ακόμα μάχη με τον ανήφορο, τολμώ να πώ σχεδόν σε
όλη την υπόλοιπη διαδρομή. Πανέμορφή παρόλαυτά διαδρομή που στο διαβα της συναντά το υπέροχο πανοραμικό χωριό, τα Λαγκάδια και συνεχίζει ανεβαίνοντας σε φαράγγι.
Με ιδρώτα και υπομονή, καταβροχθίσαμε και την ανηφόρα αυτή, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στην αφετηρία-τερματισμό.
Διανύοντας συνολικά 180km, πραγματώσαμε άλλο ένα μαγευτικό 2ημεράκι πάνω στο bicyclettaki και με ύπνο στην φοβερή σκηνούλα μου!!!