Μία αναπάντεχη αλλαγη των προγραμμάτων, ένας κικαιώνας αναποδιών και εκπλήξεων, ένας στροβιλισμός της μοιρας, ένωσε δύο αθλητές με μια δέσμευση.
Το Bike Odyssey του σωτήριου έτους 2017.
Εκει λοιπόν με το καινούργιο "ταίρι" βρεθήκαμε και παλέψαμε με τα βουνά και τα τέρατα.
Χωρίς καμία αλλαγή το τριήμερο νότιο Bike Odyssey, μας βρήκε φορτσάτους και δυνατούς να παλεύουμε για ένα καλό πλασάρισμα.
Φυσικά την πρώτη μέρα αυτό δεν ήταν εφικτό καθώς τα 2500m υψομετρικο και τα 89km δεν τα διαχειρίστηκα καλά και κάπου στα Βαρδούσια άρχισαμε να χάνουμε δυνάμεις και θέσεις.
Την δεύτερη μέρα όμως, θες που χε λιγότερες ανηφοριές, που χε περισσότερη άσφαλτο και ακόμα περισσότερο μονοπάτι; Θες που την ταλαιπωρία την έχουμε στο αίμα μας, ανταποκριθήκαμε πατήσαμε και ανταμειφθήμακε.
Την τρίτη μέρα την περιμέναμε πως και πως αφού ξέραμε ότι είναι το στοιχείο μας. Μόνο κατηφόρα που λέμε, τερμα τα γκάζια και με σπασμένα φρένα, κυριολετκικα, τερματίσαμε στην δεύτερη και τέταρτη συνολικά στον αγώνα.
Κάθε φορά που γυρίζω από τον συγκεκριμένο αγώνα, όλο λέω ότι ήταν η τελευταία φορά που συμμετείχα. Και κάθε χρόνο προς το παρόν με βγάζω ψέυτη. Δεν περιγράφετε δεν ανταλλάσσεται και δεν υποκαθίστατε. 3 μέρες ποδήλατο, σε μαγικά τοπία εναποθέτοντας όλη σου τη δύναμη το πάθος και την ενέργεια είναι τελικά πιο δυνατό απ το να σε καθηλώσει στις υποχρεώσεις και στο κλεινόν άστυ τον Ιούνιο.
